Χτες το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου μετά από πολύ καιρό πρέπει να το παραδεχτώ...Ίσως φταίει το ότι σε είδα και στα αλήθεια τις προάλλες μετά από πολύ καιρό...
Κι όλα ήταν όπως παλιά...Σε συγχωρούσα όπως πάντα μόνο με ένα σου βλέμμα..για μερικά φιλιά σου...Κατέστρεψα για μία ακόμη φορά τη ζωή μου και το χειρότερο ήταν πως δε με ενδιέφερε καν. Ξανά με ένοιαζε μόνο το ότι μπορούσα έστω για λίγες μέρες ή και ώρες να σε κρατήσω σφιχτά στην αγκαλιά μου...κι ας χανόσουν μετά σαν όαση...Για τον περιπλανώμενο σε μια τέτοια έρημο σαν αυτή της ψυχής μου, η όαση αυτή είναι όλα όσα ονειρεύεται,όλα όσα επιθυμεί και αναζητά.Και ας λιποψυχάει μετά από τη δίψα...Ας τρέχει χαμένος στο πουθενά.Έτσι ήμουν και εγώ κάθε φορά...Έτρεχα στο τίποτα.


Μόνο που αυτή τη φορά ήταν όνειρο...