να σουν αλήθεια!

Μερικές φορές αναρωτιέμαι πως γίνεται όταν περνάς από το μυαλό μου να μην νιώθω τίποτα για σένα...
Να μην με νοιάζουν πλέον αυτά που λες,ή που είσαι...Πάντα θα 
θυμάμαι κάθε λέξη-κάθε βλέμμα-κάθε φιλί-κάθε ηλιοβασίλεμα-
κάθε αντίο.Μα θα ναι χωρις νοσταλγία_Πια νομίζω έχω 
καταλάβει...
Ακόμα θέλω να σαι καλά...κι ελπίζω να γίνεις!
συγνώμη αν σε πρόδωσα,μα το έκανες για μένα πρώτος!
Πρώτος πρόδωσες τον εαυτό σου, εκείνον τον καλό σου εαυτό που είχε χρόνια να εμφανιστεί,εκείνον τον άνθρωπο που πίστευα όσο τίποτα οτι ήσουν!και ίσως αυτό ήταν χειρότερο από το ότι δεν ήρθες,απο το οτι δεν ήσουν ποτε εκεί για μένα στα μεγάλα*
Κι Αν δεν ερχόσουν αλλά ήσουν όλα όσα νόμιζα ότι γνώρισα,όλα όσα πίστεψα -έστω αγαπώντας εκείνη- μπορεί να πληγωνόμουν αλλά θα 'ταν το <<εγώ>> μου...
΄Ομως με πλήγωσαν αυτό που ήσουν,αυτό που έγινα,αυτό που είμασταν και δεν ήθελα να δω...
Ας ήξερα οτι υπάρχεις...
Ετσι θα ήξερα οτι υπήρξαμε και εμείς...
Κι ας ήτανε για λίγο~