Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ΕΚΕΙ...

Για δες λοιπον...τα βραδια που μενεις μονος με τις σκεψεις σου παλι εμενα εχεις στο μυαλο....
Καθεσαι με τους φιλους μας και μιλας για μενα...για οσα μαζι μου θα θελες να ζησεις...
<<Μα δε μπορεις>>
Μιλας για εκεινα τα φεγγαρια που καθομασταν αγκαλια...εγερνα στον ωμο σου και σου κρατουσα σφιχτα το χέρι.Μα τωρα πια δε θα με δεις ξανα ποτέ σου..
θα κρυβομαι γιατι οταν κοιτω τα ματια σου δε μπορω να πω <<οχι>>.
Θα κρυβομαι μηπως καταλαβεις πως δε μπορεις αλλο μακρια μου...
Θα μετανιωνεις για αυτα που εκανες, μα περισσοτερο για οσα δεν εκανες ποτε σου.
θα με ψαχνεις εκει που βγαιναμε παλια...αναμεσα σε φιλους και γνωστους..
μα δε θα υπαρχω πουθενα.
Θα χω χαθεί στα γκριζα ονειρα που με εβλεπες...στις ψευτικες ελπιδες που μου χαριζες...στις στιγμες που μου δανειζες...(ακομα δε μπορω να καταλαβω αν ήταν λίγες ή πολλες.λενε πως νομιζεις οτι ο χρονος σταματαει οταν νιωθεις οσα ενιωθα)
Μονο εκει θα με βρισκεις πια...στο ΤΟΤΕ.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Λες θα ζησω...και το κανεις...
Μα για ποσες μερες θα μπορέσω αυτη φορα...?
Ποσες φορες θα πω τελος ακομα...?
ποσες το ειπα και απεδειξα πως ηταν ψεμα...?
ποσες φορες κοροιδευα εμενα την ιδια...?
ποτε θα πω τελος και θα το εννοω...ας ηξερα...
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ...να 'ρχοταν.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Λυπαμαι...λυπαμαι τοσο για σενα...
που δε θα μπορεσεις να νιωσεις τιποτα-ποτε σου-για κανενα...
μα σ ευχαριστω που μ εμαθες να αγαπω...
τωρα θα μαθω να αγαπώ κ αλλους ανθρώπους περα απο σενα,απο μας.
Θα κανω αυτο που μου <<πες>> για μια ακομη φορα...
αυτο που μου δειξες απλα με τις πραξεις σου.
θα σε υπακουσω οπως εκανα τοσα χρονια.
Αυτη τη φορά θα κοιταω τη ζωή, θα της μιλώ, θα της λέω αστεία και τραγούδια..
εκείνα που δεν μπορεσα ποτε να σου χαρίσω.
Δε θα μένω στο ποτε-ουτε καν στο τοτε, δε θα μιλαω με τη μοναξιά, δε θα φλερτάρω το θάνατο . ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ~