τι αστειο...

Τις προαλλες διάβασα τα γράμματα σου...το μόνο που ενιωσα ήταν αγάπη.Ξέρω πως όσα έλεγες ήταν αλήθεια.Δε θα το πω για να με παρηγορήσω...Μα το νιώθω κάθε φορά που τα διαβάζω, κι ας μην είσαι εδώ..κι ας εγκατέλειψες...
Η καρδιά μπορεί να μην έμαθε να διαβάζει κάθε γράμμα ξέχωρα, μα έμαθε να διαβάζει τα συναισθήματα...
ΑΝ ποτέ σου αμφιβάλλεις για κάποιον,διαβασε όλα εκείνα που κάποτε σου γραψε ή θυμήσου όλα οσα σου πε κοιτώντας σε στα μάτια...
Και εγώ θυμάμαι δυο καστανοπάσινα μάτια να με κοιτούν με αγαπη κατι πρωινά...κατι χαράματα....κατι καλοκαιρια...να με κοιτουν τόσο βαθιά που κανεις ποτε δεν μπορεσε να φτάσει...ούτε για αστείο...