Λυπαμαι...λυπαμαι τοσο για σενα...
που δε θα μπορεσεις να νιωσεις τιποτα-ποτε σου-για κανενα...
μα σ ευχαριστω που μ εμαθες να αγαπω...
τωρα θα μαθω να αγαπώ κ αλλους ανθρώπους περα απο σενα,απο μας.
Θα κανω αυτο που μου <<πες>> για μια ακομη φορα...
αυτο που μου δειξες απλα με τις πραξεις σου.
θα σε υπακουσω οπως εκανα τοσα χρονια.
Αυτη τη φορά θα κοιταω τη ζωή, θα της μιλώ, θα της λέω αστεία και τραγούδια..
εκείνα που δεν μπορεσα ποτε να σου χαρίσω.
Δε θα μένω στο ποτε-ουτε καν στο τοτε, δε θα μιλαω με τη μοναξιά, δε θα φλερτάρω το θάνατο . ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ~