ΕΚΕΙ...

Για δες λοιπον...τα βραδια που μενεις μονος με τις σκεψεις σου παλι εμενα εχεις στο μυαλο....

Καθεσαι με τους φιλους μας και μιλας για μενα...για οσα μαζι μου θα θελες να ζησεις...
<<Μα δε μπορεις>>
Μιλας για εκεινα τα φεγγαρια που καθομασταν αγκαλια...εγερνα στον ωμο σου και σου κρατουσα σφιχτα το χέρι.Μα τωρα πια δε θα με δεις ξανα ποτέ σου..
θα κρυβομαι γιατι οταν κοιτω τα ματια σου δε μπορω να πω <<οχι>>.
Θα κρυβομαι μηπως καταλαβεις πως δε μπορεις αλλο μακρια μου...
Θα μετανιωνεις για αυτα που εκανες, μα περισσοτερο για οσα δεν εκανες ποτε σου.
θα με ψαχνεις εκει που βγαιναμε παλια...αναμεσα σε φιλους και γνωστους..
μα δε θα υπαρχω πουθενα.
Θα χω χαθεί στα γκριζα ονειρα που με εβλεπες...στις ψευτικες ελπιδες που μου χαριζες...στις στιγμες που μου δανειζες...(ακομα δε μπορω να καταλαβω αν ήταν λίγες ή πολλες.λενε πως νομιζεις οτι ο χρονος σταματαει οταν νιωθεις οσα ενιωθα)
Μονο εκει θα με βρισκεις πια...στο ΤΟΤΕ.