Ισως καπου μεσα στα τοσα χρονια που περασαν να εχασα τον εαυτό μου.
Αυτο που παντα ημουν και εμοιαζε τοσο σε εκεινο το κοριτσακι της φωτογραφιας.
Σ εκεινο με το μεγαλο χαμογελο , τα μακρια χρυσα σγουρα μαλλια και το καθαρο πρόσωπο.
Ολοι οσοι μ αγαπησαν και με καναν ανθρωπο τους , ετσι μ αγαπησαν.
Κι ισως και αυτοι και οι αλλοι που δε με κρατησαν στη ζωή τους κατι να ηξεραν.
Κάτι καταλαβαν. Πως προσπαθουσα να μη δειχνω αυτα που ειμαι για να μη με ξαναπατησει κανεις.
Να μην πονεσω ξανα ποτέ. Φορεσα λοιπον το προσωπιο μου και ταξιδεψα για χρόνια μα παντα καπου χανομουν στο χάρτη. Κι ύστερα ξυπνησα μια μερα , ξανα γεματη δύναμη και όρεξη για ζωή.
Ξύπνησα κι ημουν ξανα ΕΓΩ!
Αυτο που παντα ημουν και εμοιαζε τοσο σε εκεινο το κοριτσακι της φωτογραφιας.
Σ εκεινο με το μεγαλο χαμογελο , τα μακρια χρυσα σγουρα μαλλια και το καθαρο πρόσωπο.
Ολοι οσοι μ αγαπησαν και με καναν ανθρωπο τους , ετσι μ αγαπησαν.
Κι ισως και αυτοι και οι αλλοι που δε με κρατησαν στη ζωή τους κατι να ηξεραν.
Κάτι καταλαβαν. Πως προσπαθουσα να μη δειχνω αυτα που ειμαι για να μη με ξαναπατησει κανεις.
Να μην πονεσω ξανα ποτέ. Φορεσα λοιπον το προσωπιο μου και ταξιδεψα για χρόνια μα παντα καπου χανομουν στο χάρτη. Κι ύστερα ξυπνησα μια μερα , ξανα γεματη δύναμη και όρεξη για ζωή.
Ξύπνησα κι ημουν ξανα ΕΓΩ!
Αργά ή νωρίς κάτι μάς ξύπνα. Ξέρω ανθρώπους πού έφτασαν στην δύση τής ζωής και δεν ξύπνησαν ποτέ καλημέρα από την Θεσσαλονίκη δυτικά της πόλης από τής φτωχόγειτονιές τής πού οι άνθρωποι αναγκαστικά βλέπουν κατάματα νωρίς την ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφή