Kαι εκει που νομίζεις οτι μπορεις να κλεισεις ολο τον κόσμο στα χέρια σου_
ότι πιάνεις γίνεται στάχτη_και διαλύεται,αναμοχλεύεται με τον άνεμο και πετάει μακριά~
γίνεται μάρμαρο_
μπορεί το μάρμαρο να μενει για παντα εκει,ιδιο^
αλλά δεν εχει μεσα του ζωη_δεν εχει χρωμα_
ειναι λευκο_
και αν ανοιξεις τις χουφτες σου,
ολα τα ονειρα σου θα δεις να πετανε περιστερια λευκα στον ουρανο^
αλλωστε λευκο δεν ηταν παντα η μοναξια;
η ζωη σου παντα λευκη δεν ηταν_;