Ερχονται κατι μέρες...μέρες που το στομαχι μου δενεται κόμπος.Μέρες που δεν μπορώ να ρθω να σου κανω παρέα...και εσένα δεν μπορώ να σε παρω να βγούμε για εναν καφέ.Και εσένα δεν μπορώ να σου πω όσα νιώθω βαθειά να με τρώνε...σε κανεναν σας.Γίνατε ολοι σκιές.Απο ενα παρελθόν που εγώ ζήτησα να ξεχάσω.Μερικές φορές το σκεφτομαι και γελώ.Τελικά οι πιο δυνατές σου ευχές για λύτρωση, καποια στιγμή πραγματοποιούνται. Δεν περίμενα από ολους, να μου λειψεις εσυ.Κι όμως.